چرا وقتی عین آدم یه حرفی رو بهمون می گن گوش نمی کنیم؟ چرا وقتی بزرگترا حرف می زنن فوری میگیم نصیحت نکن!؟ چرا حرفاشون به نظرمون کلیشه ای میاد و همه رو پشت گوش می ندازیم و حتی خیلی هاشونو فراموش می کنیم. تا زمانی که خودمون تجربه کنیم، اون وقت یادمون می افته که چندین سال پیش کسی این حرفو بهمون زده بود. اینم یکی از اون جملات کلیشه ای بود که تقریباً همه بهم گفته بودن ولی دریغا!!!
گذشته غیرقابل تغییر است، بنابراین آن را رها کنید، آینده را نیز به زمان خودش بسپارید؛ لحظه های اکنون را دریابید.
درباره این سایت